clå — Wiccionaire Aller au contenu

clå

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « clavus » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
clå clås

clå omrin

  1. (mot des mnujhîs et scrinîs) pitit stocaesse droet boket d’ fier, avou ene tiesse et ene ponte, k’ on cougne dins l’ bwès po fé tni eshonne deus sacwès.
  2. (mot d’ medcén) (pa stindaedje do sinse) boton ki vént sol pea, avou del matire divins, ki rexhe cwand i trawe.
    • Bråmint dins yeusses avént des clås, des plakes plinnes d’ oumeur a leu djambe, des tchalons froxhîs avou les mantches di totes les usteyes des cinses et des terasmints Louis Sohy (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]

(ponte di fier)

  1. nén pindou å clå
  2. èn pus tni ni a clås ni a brokes; èn pus tni ni a clås ni a tchveyes
  3. on clå tchesse l’ ôte
  4. clå d’ ardwesse, clå a pate, clå d’ acî : sôres di clås.
  5. evoyî ås clås ås deus tiesses
  6. esse å clå di; esse å clå ki : esse å pont (å moumint) di/ki.

(maladeye)

  1. esse a clås et a mås : esse malåde avou toplin des markes sol pea.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
pitit boket d’ fier ki s' pike po fé tni åk
boton ki vént sol pea