stanowczy

stanowczy (język polski)

wymowa:

IPA: [stãˈnɔfʧ̑ɨ], AS: [stãnofčy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który potrafi podjąć kategoryczną decyzję, pozbawiony wahań i wątpliwości

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	stanowczy		stanowcza	stanowcze	stanowczy	stanowcze
dopełniacz	stanowczego		stanowczej	stanowczego	stanowczych
celownik	stanowczemu		stanowczej	stanowczemu	stanowczym
biernik	stanowczego	stanowczy	stanowczą	stanowcze	stanowczych	stanowcze
narzędnik	stanowczym		stanowczą	stanowczym	stanowczymi
miejscownik	stanowczym		stanowczej	stanowczym	stanowczych
wołacz	stanowczy		stanowcza	stanowcze	stanowczy	stanowcze

przykłady:

(1.1) Masz przejmujący głos. Delikatny a zarazem stanowczy. Ładnie oddychasz, jakbyś skrywała w sobie jakąś tajemnicę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zdecydowany, pewny, twardy, uparty, nieustępliwy, nieugięty

antonimy:

(1.1) słaby, niezdecydowany, niepewny, uległy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. stanowczość ż

przysł. stanowczo

czas. stanowić, postanowić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) firm, unyielding, definite, determined, outright
• arabski: (1.1) حاسم
• białoruski: (1.1) рашучы
• francuski: (1.1) ferme, résolu, catégorique
• hiszpański: (1.1) decidido, categórico, rotundo
• japoński: (1.1) 強(こわ.い)
• szwedzki: (1.1) beslutsam
• włoski: (1.1) fermo, deciso, risoluto, categorico, reciso, perentorio

źródła: