Język pikardyjski

picard
(ch'ti, ch'timi, rouchi)

Obszar	Francja (Pikardia, Nord-Pas-de-Calais), Belgia (Hainaut)
Liczba mówiących	~ 700 000
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki italskie Języki romańskie Języki zachodnioromańskie Język pikardyjski
Status oficjalny
język urzędowy	Belgia-oficjalny język regionalny w prowincji Hainaut
UNESCO	4 poważnie zagrożony↗
Ethnologue	8b prawie wymarły↗
Kody języka
ISO 639-1	brak
ISO 639-2	–
ISO 639-3	pcd
IETF	pcd
Glottolog	pica1241
Ethnologue	pcd
SIL	pcd
Występowanie
Język pikardyjski (Picard)
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku pikardyjskim Słownik języka pikardyjskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język pikardyjski (picard, ch'ti) – etnolekt romański z grupy langues d’oïl, posługują się nim mieszkańcy Pikardii – w północnej części Francji oraz w belgijskim Hainaut.

Posłuchaj wysokiego głosu mówiącego pikardyjski naprzeciwko waloński.

Najczęściej uznawany za dialekt języka francuskiego. SIL International oraz Europejskie Biuro Języków Mniej Używanych uznaje pikardyjski za odrębny język, jest on również oficjalnie uznany za język regionalny w Belgii, także władze francuskie uważają pikardyjski za język odrębny od francuskiego.

Język obecnie zanikający.

Zobacz też

• język waloński

Bibliografia

• Fernand Carton (en coll. avec Maurice Lebègue): Atlas linguistique et ethnographique picard, Vol. 1(1989), Vol. 2 (1998), Coll. Atlas linguistiques de France par régions, Paris, Ed. CNRS.
• Jean-Michel Eloy, La constitution du picard : une approche de la notion de langue, Louvain, Peeters (Bibliothèque des Cahiers de l'Institut de Linguistique de Louvain), 1997, ISBN 90-6831-905-1.
• Marie-Madeleine Duquef, Amassoér, dictionnaire picard-français, français-picard, Librairie du Labyrinthe, Amiens, 2004.

Linki zewnętrzne

• Dane Ethnologue dla języka pikardyjskiego