Język dinka – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Język dinka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Język dinka – język z rodziny nilo-saharyjskiej z zachodniego odłamu nilotyckiej gałęzi języków wschodniosudańskich, używany przez ok. 2,8 mln osób. Dzieli się na kilka zespołów dialektalnych: padaang (północny), rek (zachodni), agaar (południowy), bor (wschodni). Jest blisko spokrewniony z językiem nuer[1].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hélène Fatima Idris, Modern Developments in the Dinka Language, Göteborg: Institutionen för orientaliska och afrikanska språk, Göteborgs universitet, 2004 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Hélène Fatima Idris, Modern Developments in the Dinka Language, Göteborg: Institutionen för orientaliska och afrikanska språk, Göteborgs universitet, 2004 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13] (ang.).