Gospodarka Wenezueli – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Gospodarka Wenezueli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gospodarka Wenezueli
Ilustracja
Plaza Venezuela, Caracas
Informacje ogólne
Waluta

boliwar

Bank centralny

Centralny Bank Wenezueli

Rok podatkowy

rok kalendarzowy

Dane statystyczne
PKB (nominalny)

215,3 mld USD (2017)

PKB (ważony PSN)

389,4 mld USD (2017)

PKB per capita

12 400 USD (2017)

Wzrost PKB

-12% (2017)
-16,5% (2016)
-6,2% (2015)

Struktura PKB

rolnictwo 4,4%
przemysł 38,2%
usługi 57,4% (2017)

Inflacja

27 364% (maj 2018)[1]

Wymiana handlowa
Eksport

29,16 mld USD (2017)

Towary eksportowane

ropa naftowa i produkty ropopochodne, boksyt, aluminium, minerały, chemikalia, produkty rolnicze

Główni partnerzy

Stany Zjednoczone 35,1%, Indie 17,2%, Chińska Republika Ludowa 14,1%, Antyle Holenderskie 8%, Singapur 5,3%, Kuba 4,1% (2016)

Import

17,75 mld USD (2017)

Towary importowane

produkty rolnicze, zwierzęta gospodarskie, surowce naturalne, maszyneria, sprzęt transportowy, materiały konstrukcyjne, sprzęt medyczny, produkty ropopochodne, leki, chemikalia, produkty z żelaza i stali

Główni partnerzy

Stany Zjednoczone 22,1%, Chińska Republika Ludowa 14,3%, Brazylia 7,4%, Kolumbia 4,2% (2016)

Zatrudnienie
Struktura zatrudnienia

rolnictwo 7,3%
przemysł 21,8%
usługi 70,9% (2011)

Stopa bezrobocia

33% (2018)[2]

Wskaźniki jakości życia
Ludność poniżej progu ubóstwa

87% (2018)[3]

Współczynnik Giniego

39 (2011)

Gospodarka Wenezueli – jest gospodarką opartą głównie na ropie naftowej.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka kraju bazuje na złożach ropy naftowej, której sprzedaż generuje ponad 90% eksportu i ponad połowę produktu krajowego brutto[4]. Ponadto Wenezuela posiada bogate zasoby gazu ziemnego, żelaza, niklu, węgla, boksytów, fosfatów, cynku, a także miedzi, złota i diamentów[5].

Według danych na 2016 rok 88 na 100 osób posiada telefon komórkowy i 60 na 100 ma dostęp do internetu. Wydatki na edukację stanowią 6,9% PKB. Osoby dorosłe z nadwagą stanowią 25,6% społeczeństwa[6].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Od późnych lat czterdziestych do 1970 Wenezuela była największym eksporterem ropy na świecie[7]. Hugo Chávez został wybrany na prezydenta w grudniu 1998 roku i objął ten urząd w lutym 1999 roku. Rok później ceny ropy szybko wzrosły. Chávez zmienił następnie politykę gospodarczą na bardziej socjalistyczną w porównaniu z jego poprzednikami i uzależnił gospodarkę Wenezueli od wysokich cen ropy naftowej[8].

W 1999 w Wenezueli było 13 tysięcy przedsiębiorstw. Do 2016 liczba ta spadła do 4 tysięcy[9]. W 2013 Wenezuela miała najwyższy wskaźnik ubóstwa (Global Misery Index) na świecie[10]. W 2014 roku 48% ludności żyło w ubóstwie, w 2017 – już ponad 87%. W tym samym roku Wenezuelczycy schudli średnio o 11 kilogramów. Jest to spowodowane m.in. hiperinflacją i brakiem towarów w sklepach[3]. Od 2014 roku inflacja zaczęła gwałtownie rosnąć od 50% do 27 364% (2018)[11][1]. Jednym z największych przedsiębiorstw w kraju jest PDVSA, działające w przemyśle petrochemicznym. W 2003 roku po antyrządowych strajkach pracowników zwolniono prawie 20 000 osób. W wydobyciu ropy Wenezuela plasuje się na trzecim miejscu na kontynencie amerykańskim, po Stanach Zjednoczonych i Meksyku (2005)[12]. W 2005 pozyskano 155 mln ton tego surowca[12]. Całkowita dzienna produkcja w PDVSA – wenezuelskim państwowym przedsiębiorstwie petrochemicznym – spadła z 3 mln baryłek w roku 1998 do 2,4 mln w roku 2013[13].

W listopadzie 2017 roku agencja ratingowa Standard & Poor’s przyznała krajowi rating SD „selektywna niewypłacalność” po tym, jak Wenezuela nie spłaciła swojego długu[14][15]. Rezerwy walutowe państwa na przestrzeni lat 2011–2017 szybko spadły z 30 miliardów dolarów do 9,6[16]. Organizacje takie jak Amnesty International czy Organizacja Narodów Zjednoczonych zaoferowały pomoc, jednak rząd odmówił[17]. Od 2016 roku nasiliło się racjonowanie wody. Ludność otrzymuje wodę kilka razy w miesiącu, co doprowadziło do kradzieży wody z basenów, budynków publicznych czy ciężarówek dostarczających wodę do hoteli[18].

Od 2014 roku wiele osób wzięło udział w protestach antyrządowych. Do 2018 roku zginęło w nich ponad 120 osób[19].

Waluta

[edytuj | edytuj kod]
 Główny artykuł: Boliwar (waluta).

W lutym 2018 Centralny Bank Wenezueli ogłosił dewaluację waluty o 99,6%[20]. Wenezuelski boliwar jest najmniej wartościową walutą na świecie, z kursem 1 dolara amerykańskiego za 25 tysięcy boliwarów (2018)[21][22]. W 2018 roku rząd w ramach walki z kryzysem wydał kryptowalutę Petro[23].

Rolnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Głównymi uprawami są: kukurydza, ryż, fasola, soczewica i maniok oraz ziemniaki, kawa i kakaowiec[5]. Poza tym uprawiana jest trzcina cukrowa, bawełna, sezam, agawa sizalowa, orzeszki ziemne, tytoń oraz liczne warzywa i owoce[5]. Jako grunty orne użytkowane jest tylko 3% powierzchni kraju[5].

Transport

[edytuj | edytuj kod]
Mapa konturowa Wenezueli
Lotniska w Wenezueli

W Wenezueli jest 96 189 km dróg i 447 km torów kolejowych[6].

Główne porty morskie to La Guaira, Maracaibo, Puerto Cabello i Punta Cardon[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Steve Hanke: Venezuela’s Inflation Breaches 25,000%. forbes, 2018-05-31. [dostęp 2018-06-02]. (ang.).
  2. 5. Report for Selected Countries and Subjects. imf. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
  3. a b Vivian Sequera: Venezuelans report big weight losses in 2017 as hunger hits. Reuters, 2018-02-21. [dostęp 2018-05-28]. (ang.).
  4. The Economy Of Venezuela. worldatlas.com. [dostęp 2018-06-02]. (ang.).
  5. a b c d Wenezuela. informatorekonomiczny.msz.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]., Informator Ekonomiczny Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
  6. a b c Venezuela. CIA. [dostęp 2018-06-02]. (ang.).
  7. Venezuela, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-06-02] (ang.).
  8. Andrew Heritage: Financial Times World Desk Reference. Dorling Kindersley, 2002-12, s. 618–621. ISBN 978-0-7894-8805-3. (ang.).
  9. Venezuela economy fractured with shortages of essentials across the country. Euronews, 2016-05-18. [dostęp 2018-05-27]. (ang.).
  10. Steve H. Hanke: Measuring Misery around the World. cato, 2014-05. [dostęp 2018-06-01]. (ang.).
  11. Antonio Maria Delgado: In Venezuela, inflation quadruples to 18,000 percent in two months, with no end in sight. miamiherald, 2018-05-02. [dostęp 2018-05-27]. (ang.).
  12. a b Wenezuela. Gospodarka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-06-02].
  13. Christopher Helman: What Does Chavez’s Death Mean For Venezuelan Oil Giant Pdvsa?. forbes, 2013-05-03. [dostęp 2018-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-29)]. (ang.).
  14. Krzysztof Kolany, Agencja S&P ogłasza bankructwo Wenezueli, „Bankier.pl” [dostęp 2018-06-05] (pol.).
  15. Standard & Poor’s ogłasza bankructwo Wenezueli, „BiznesAlert.pl”, 15 listopada 2017 [dostęp 2018-06-05] (pol.).
  16. Patrick Gillespie: Venezuela just defaulted, moving deeper into crisis. CNN, 2017-11-14. [dostęp 2018-05-28]. (ang.).
  17. Flora Charner: The face of hunger in Venezuela. CNN, 2016-10-15. [dostęp 2018-05-28]. (ang.).
  18. Anatoly Kurmanaev, John Otis: Water Shortage Cripples Venezuela. WSJ, 2016-04-03. [dostęp 2018-05-28]. (ang.).
  19. Damian Szymański: Tego świat jeszcze nie widział. Wenezuela właśnie bije najsmutniejszy rekord w historii. businessinsider, 2018-04-19. [dostęp 2018-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-19)]. (pol.).
  20. Venezuela announces 99.6 percent devaluation of official forex rate. Reuters, 2018-02-05. [dostęp 2018-05-27]. (ang.).
  21. 10 of the World’s Worst Currencies. worldatlas. [dostęp 2018-05-27]. (ang.).
  22. Andrew Rosati: Venezuela Devalues Bolivar More Than 80% in Currency Auction. Bloomberg, 2018-02-05. [dostęp 2018-05-27]. (ang.).
  23. Rachelle Krygier: Venezuela launches the ‘petro,’ its cryptocurrency. washingtonpost, 2018-02-20. [dostęp 2018-05-27]. (ang.).