Alexander De Croo
.jpg)
Alexander Francis Herman De Croo (Vilvoorde,[3] 3 november 1975) is een Belgisch politicus voor Open Vld.[4] Sedert 1 oktober 2020 is De Croo premier van België van de zogenaamde Vivaldicoalitie. Hij volgde Sophie Wilmès op en is de eerste Vlaamse premier in iets minder dan 10 jaar.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Jeugd
[bewerken | brontekst bewerken]Alexander De Croo is de zoon van voormalig minister, partijvoorzitter en Kamervoorzitter Herman De Croo. Hij studeerde in 1998 af als handelsingenieur aan de Vrije Universiteit Brussel (in samenwerking met Solvay Business School). Nadien studeerde hij een Master of Business Administration (MBA) aan Northwestern-universiteit in Illinois, Verenigde Staten. Hij werkte tussen 2000 en 2006 voor het consultingkantoor The Boston Consulting Group. Daarna richtte hij Darts-ip op, een bedrijf dat advies geeft op vlak van eigendomsrecht.
Naar de politiek
[bewerken | brontekst bewerken]Bij de Europese verkiezingen van juni 2009 stond De Croo voor de eerste maal op een kieslijst. Hij behaalde 47.779 voorkeurstemmen op de tiende plaats van de Open Vld-lijst. Ook werd hij in 2008 kernlid van de onafhankelijke liberale denktank Liberales.
Voorzitter Open Vld
[bewerken | brontekst bewerken]Op 26 oktober 2009 stelde hij zich kandidaat voor het voorzitterschap van Open Vld als opvolger van interim-voorzitter Guy Verhofstadt. Hij koos Vincent Van Quickenborne en Patricia Ceysens als running mates en nam het op tegen Marino Keulen en Gwendolyn Rutten. Op 12 december 2009 werd hij in de tweede stemronde met 55 procent (of 11.676 stemmen) tot voorzitter gekozen. Marino Keulen strandde op 9.614 stemmen.[5] Zijn verkiezing was opmerkelijk te noemen, want hij had nog nooit een politiek mandaat uitgeoefend, zelfs niet in de gemeenteraad.[6]
Onder impuls van Alexander De Croo voerde Open Vld in 2010 onder de noemer ‘Moedige verandering’ een vernieuwingsoperatie door die op 12 en 13 juni 2010 uitmondde in een Toekomstcongres.[7]
Naar aanleiding van een speciale reeks over de Belgische monarchie in de kranten De Standaard en La Libre Belgique eind maart 2010 hield Alexander De Croo een pleidooi voor een protocollair koningschap naar Zweeds model.[8] Omdat wegens de obstructie van het FDF (toenmalig kartelpartner van de liberale zuster- en regeringspartij MR), enkele grondige sociaal-economische en institutionele hervormingen en in het bijzonder de splitsing van de ongrondwettelijk verklaarde kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde niet binnen de door de Open Vld gestelde deadlines kon worden gerealiseerd, kondigde voorzitter De Croo, geflankeerd en geruggensteund door zijn ondervoorzitters Ceyssens en Van Quickenborne, op 22 april 2010 het vertrek van zijn partij uit de regering-Leterme II aan. Enkele uren later bood premier Yves Leterme het ontslag van zijn regering aan koning Albert II van België aan. De koning aanvaardde, na vier dagen beraad, het ontslag van de regering op 26 april.[9] De keuze van De Croo voor een radicaler en consequenter partijbeleid en herbronning in de federale oppositie leidde tot een weliswaar 'gecontroleerde' (ingecalculeerde), maar toch zwaarder dan verwachte nederlaag bij de federale verkiezingen van 13 juni 2010.[10][11]
Ondanks de electorale afstraffing van zijn partij behaalde De Croo als lijsttrekker van de Senaat toch 301.917 voorkeurstemmen, de derde beste score in Vlaanderen, na Bart De Wever en Marianne Thyssen. Hij legde de eed af als senator en bleef in de Senaat zetelen tot in oktober 2012.
Alexander De Croo was in 2011 onderhandelaar namens de Open Vld bij het tot stand komen van het politiek akkoord omtrent de zesde staatshervorming, het zogenaamde Vlinderakkoord.
Voorzitter af
[bewerken | brontekst bewerken]Bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2012 trok De Croo in Brakel de Open Vld-lijst en was als dusdanig kandidaat-burgemeester voor de partij.[12] Hoewel hij in zijn eigen gemeente een goede uitslag behaalde, leed Open Vld elders in Vlaanderen bijna overal zwaar verlies.[13] Door zijn goede score werd hij begin 2013 burgemeester van Brakel en voorzitter van de gemeenteraad. Hij werd slechts titelvoerend burgemeester, want hij volgde in oktober 2012 Vincent Van Quickenborne – die burgemeester van Kortrijk werd – op als vicepremier en minister van Pensioenen in de regering-Di Rupo. Als partijvoorzitter werd De Croo zelf ad interim vervangen door Guy Verhofstadt, waarna Gwendolyn Rutten in december 2012 de officiële nieuwe voorzitter werd.[14][15] Waarnemend burgemeester van Brakel werd zijn partijgenoot Stefaan Devleeschouwer.[16] Na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2018 stond hij het burgemeesterschap af aan Stefaan Devleeschouwer en werd hij voorzitter van de gemeenteraad.[17] Hij bleef dit tot aan het begin van zijn premierschap in oktober 2020, maar bleef daarna wel in de gemeenteraad zetelen.
Vicepremier
[bewerken | brontekst bewerken]Bij de federale verkiezingen van 25 mei 2014 was Alexander De Croo lijsttrekker van de Open Vld-lijst voor de Kamer van volksvertegenwoordigers in de kieskring Oost-Vlaanderen. Hij behaalde 78.073 voorkeurstemmen, de beste score in de kieskring-Oost Vlaanderen, en legde de eed af.
Van 11 oktober 2014 tot 9 december 2018 was hij vicepremier en minister van Ontwikkelingssamenwerking, Digitale Agenda, Telecommunicatie en Post in de regering-Michel I. Na de doorstart van de regering-Michel II op 9 december 2018, die er kwam na het vertrek van N-VA uit de regering, bleef hij vicepremier en werd hij minister van Ontwikkelingssamenwerking en Financiën. Zijn overige ministerposten werden overgenomen door partijgenoot Philippe De Backer. Bij de federale verkiezingen van mei 2019 was hij lijsttrekker in Oost-Vlaanderen.[18] Hij werd herkozen in de Kamer met 80.283 voorkeurstemmen en zetelde er tot in maart 2020, toen hij minister werd in de regering-Wilmès II.
In mei 2020 behaalde hij bij de verkiezingen voor het partijbestuur van Open Vld de hoogste persoonlijke score, waardoor hij tot ondervoorzitter van de partij werd benoemd.[19] De Croo bleef ondervoorzitter tot in januari 2022 en droeg deze functie toen over aan Jasper Pillen en Stephanie D'Hose.
Tijdens de aanslepende gesprekken voor de vorming van een federale regering werd hij meermaals getipt als kandidaat-premier. In september 2020 stelde de koning hem aan als formateur, samen met PS-voorzitter Paul Magnette.[20]
World Economic Forum
[bewerken | brontekst bewerken]In de zomer van 2013 werd De Croo door het World Economic Forum gevraagd om vicevoorzitter te worden van de Global Agenda Council on Ageing, de vergrijzingsdenktank van de organisatie.[21] De vergrijzingsdenktank die De Croo aanstuurde, was samengesteld uit experten uit de academische en politieke wereld, het bedrijfswereld en de civiele samenleving en focuste op de bewustwording rond veroudering en de voorbereiding van de samenleving op de gevolgen van de wereldwijde demografische transformatie.
Premier
[bewerken | brontekst bewerken].jpg)
Op 30 september 2020 werd na 492 dagen kabinetsonderhandelingen overeenstemming bereikt over een nieuw regeerakkoord. De Croo werd hierbij als premier geplaatst en wordt hiermee, sinds het opstappen van Leterme in 2011, de eerste Vlaamse premier van België in negen jaar.
Op 22 april 2022 nam De Croo eveneens het beheer van de bevoegdheden Buitenlandse Zaken en Europese Zaken waar[22], nadat de bevoegde minister Sophie Wilmès (MR), zijn voorgangster als premier, wegens familiale redenen haar taken in de regering tijdelijk had neergelegd.[23] De Croo nam deze functie waar tot en met 15 juli 2022, toen Wilmès definitief ontslag nam uit de regering en haar bevoegdheden Buitenlandse Zaken, Europese Zaken, Buitenlandse Handel en Federale Culturele Instellingen werden overgenomen door Hadja Lahbib.
In het najaar van 2022 kreeg De Croo af te rekenen met (felle) kritiek van oppositie, pers en publieke opinie nadat zijn partijgenote en staatssecretaris voor begroting Eva De Bleeker op 18 november op instigatie van de premier ontslag nam wegens "het maken van materiële fouten" in de federale tweejaren-begroting voor 2023 en 2024. Volgens de premier was die door economen geprezen 'voorzichtige' begroting - met een extra tekort van 1,3 miljard euro ten gevolge van een door De Bleeker permanente in plaats van een tijdelijke ingeschreven btw-verlaging op energie - waardoor België de slechtste begroting van de EU kreeg, tegen de door de federale regering genomen beslissingen en de Europese begrotingsregels in. MR-mandataris Alexia Bertrand werd daarna benoemd tot de nieuwe staatssecretaris voor begroting en werd zo lid van Open Vld. Het politiek incident bereikte een climax toen het tijdschrift Knack op 12 december intensief WhatsApp-verkeer van 9 november tussen het kabinet-De Croo en het kabinet-De Bleeker publiceerde en tot de conclusie kwam dat "De Croo niet de waarheid sprak in het parlement". De Croo ontkende dat zijn kabinet de tweede, door de staatssecretaris aangepaste versie van de begroting zou hebben goedgekeurd met een "OK" in de tekstberichten en sprak van pure stemmingmakerij. Diverse oppositiepartijen eisten het ontslag van de premier,[24][25] maar na een marathondebat kreeg De Croo en zijn Vivaldi-regering op 13 december toch het vertrouwen van de meerderheidspartijen in de Kamer.[26]
Als zittend premier werd hij aangeduid als Oost-Vlaams lijsttrekker voor zijn partij bij de federale verkiezingen van juni 2024.[27] Met 61.309 voorkeurstemmen werd hij opnieuw verkozen in de Kamer. Daags na de verkiezingen diende De Croo het ontslag van zijn regering in. Bij deze verkiezingen was Open Vld de grote verliezer, waardoor de partij besloot om in de oppositie te gaan.
Na de verkiezingsnederlaag van Open Vld werden in augustus 2024 nieuwe voorzitters- en bestuursverkiezingen gehouden. De Croo behaalde na de verkozen voorzitter Eva De Bleeker de meeste stemmen bij de bestuursverkiezingen en werd hierdoor statutair opnieuw ondervoorzitter van de partij.[28]
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2024 wordt hij lijsttrekker in Brakel.[29]
Tijdens het pastoraal en staatsbezoek van paus Franciscus aan België in september 2024 viel de scherpe toon op waarmee De Croo de paus toesprak in verband met het seksueel misbruik dat in de katholieke kerk heeft plaatsgehad.[30]
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Privé
[bewerken | brontekst bewerken]De Croo en zijn vrouw hebben twee zonen.[31]
Uitslagen verkiezingen
[bewerken | brontekst bewerken]| Verkiezing | Kieskring | Datum | Lijst | Plaats op lijst | Voorkeursstemmen | Uitslag | Partijuitslag binnen kieskring |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Europese parlementsverkiezingen | Vlaanderen | 7 juni 2009 | Open Vld | 10e plaats | 47.779 | niet verkozen | 20,56 % |
| Federale parlementsverkiezingen (Senaat) | Vlaanderen | 13 juni 2010 | Open Vld | 1e plaats | 301.917 | 1e titularis | 13,32 % |
| Gemeenteraadsverkiezingen | Brakel | 14 oktober 2012 | Open Vld | 1e plaats | 2.202 | 1e titularis | 41,9 % |
| Federale parlementsverkiezingen | Oost-Vlaanderen | 25 mei 2014 | Open Vld | 1e plaats | 78.073 | 1e titularis | 18,12 % |
| Gemeenteraadsverkiezingen | Brakel | 14 oktober 2018 | Open Vld | 1e plaats | 2.210 | 1e titularis | 53,9 % |
| Provincieraadsverkiezingen | Gent | 14 oktober 2018 | Open Vld | Lijstduwer-15e plaats | 13.862 | 2e titularis | 18,9 % |
| Federale parlementsverkiezingen | Oost-Vlaanderen | 26 mei 2019 | Open Vld | 1e plaats | 80.283 | 1e titularis | 17,85 % |
| Federale parlementsverkiezingen | Oost-Vlaanderen | 19 juni 2024 | Open Vld | 1e plaats | 61.309 | 1e titularis | 11,48% |
Eretekens
[bewerken | brontekst bewerken]- 2019: Grootofficier in de Leopoldsorde[32]
- 2023: Ridder grootkruis in de Orde van Oranje-Nassau[33]
- 2023: Grootkruis Orde van Verdienste, Luxemburg.[34]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Het parcours van Open-Vld-voorzitter De Croo; Vacature (gearchiveerd)
- ↑ Fiche Alexander De Croo; Senaat.be Gearchiveerd op 6 november 2021.
- ↑ belgium.be Alexander De Croo (5 juni 2021) belgium.be (gearchiveerd)
- ↑ Wie houdt Vlaamse keizer een spiegel voor? Alexanderdecroo.be (gearchiveerd)
- ↑ Alexander De Croo haalt 55 procent van de stemmen, De Standaard, 12 december 2009
- ↑ Open VLD kiest met Alexander De Croo voor avontuur, De Standaard, 12 december 2009 Gearchiveerd op 2 april 2012.
- ↑ Open VLD lanceert congreswebsite moedigeverandering.be, De Standaard, 1 maart 2010 Gearchiveerd op 3 maart 2010.
- ↑ Meerderheid wil macht koning inperken, Deredactie.be, 20 maart 2010 Gearchiveerd op 24 maart 2010.
- ↑ Chronologie van een bewogen dag, De Standaard, 22 april 2010
- ↑ Herstructurering in blauw fabriekje, De Morgen, 3 juli 2010
- ↑ Prof. Dr. H. Reynaer, Belgische Binnenlandse Politiek, Hoofdstuk 1: De liberalen, Universiteit Gent, Academiejaar 2019-2020]
- ↑ Alexander De Croo lijsttrekker in Brakel, Herman lijstduwer. Knack (8 juni 2012). Gearchiveerd op 6 november 2021. Geraadpleegd op 11 juni 2012.
- ↑ Open VLD lijdt bijna overal verlies, De Standaard, 14 oktober 2012 Gearchiveerd op 16 november 2012.
- ↑ De Croo minister en titelvoerend burgemeester. deredactie.be (18 oktober 2012). Gearchiveerd op 6 november 2021. Geraadpleegd op 18 oktober 2012.
- ↑ Gwendolyn Rutten nieuwe voorzitter Open VLD. deredactie.be (8 december 2012). Geraadpleegd op 8 december 2012.
- ↑ Devleeschouwer waarnemend burgemeester Brakel. deredactie.be (7 november 2012). Geraadpleegd op 7 november 2012.
- ↑ Stefaan Devleeschouwer burgemeester, Alexander De Croo voorzitter gemeenteraad, Het Laatste Nieuws, 15 oktober 2018. Gearchiveerd op 30 maart 2019.
- ↑ Open Vld-minister Philippe De Backer stopt volledig met politiek en keert terug naar “eerste liefde”. Het Laatste Nieuws (24 januari 2019). Gearchiveerd op 24 januari 2019. Geraadpleegd op 24 januari 2019.
- ↑ Alexander De Croo eerste ondervoorzitter, Knack, 22 mei 2020. Gearchiveerd op 29 oktober 2020.
- ↑ Koning stelt Paul Magnette (PS) en Alexander De Croo (Open VLD) aan als coformateurs: "Uitweg uit de crisis". VRT NWS (23 september 2020). Gearchiveerd op 24 oktober 2020. Geraadpleegd op 25 september 2020.
- ↑ De Croo voorgedragen als vicevoorzitter vergrijzingsdenktank WEF[dode link], Knack, 19 augustus 2013
- ↑ 21 april 2022 - Koninklijk Besluit - Regering - Wijziging, Belgisch Staatsblad, 22 april 2022.
- ↑ Sophie Wilmès (MR) stopt voorlopig als minister door ziekte man, premier De Croo neemt Buitenlandse Zaken over, VRT Nieuws, 21 april 2022.
- ↑ Roelandt, Astrid en Mees Fleur, De Croo onder vuur door Whatsapp-berichtjes. Maar loog hij of niet? Waar de hele rel rond draait en welke gevolgen dat kan hebben, Het Laatste Nieuws, 13 december 2022
- ↑ Terrière, Lorenzo, Tijdslijn. Een maand om te beseffen: “Begroting keurt men niet goed via Whatsapp”, Het Laatste Nieuws, 14 december 2022
- ↑ Arnoudt, Rik, Regering-De Croo krijgt het vertrouwen van de Kamer, VRT Nieuws, 13 december 2022
- ↑ Alexander De Croo en Stephanie D’Hose trekken Oost-Vlaamse lijsten voor Open VLD. De Standaard (18 november 2023). Geraadpleegd op 19 november 2023.
- ↑ Eva De Bleeker verkozen tot nieuwe voorzitter van Open VLD: "Het hele liberale partijprogramma herschrijven", VRT NWS, 24 augustus 2024.
- ↑ Premier Alexander De Croo (Open VLD) kandidaat-burgemeester bij gemeenteraadsverkiezingen in Brakel. vrtnws.be (15 juli 2024). Gearchiveerd op 15 juli 2024. Geraadpleegd op 15 juli 2024.
- ↑ Zelfs in VS ging het niet onopgemerkt voorbij: opvallend scherpe toespraak van De Croo bij de paus gaat wereldwijd over de tongen, het Nieuwsblad Nieuws, 27 september 2024.
- ↑ Alexander De Croo voor de tweede keer vader. Gazet van Antwerpen (14 oktober 2011). Geraadpleegd op 9 september 2023.
- ↑ Koninklijk Besluit van 23 juni 2019 (Publicatie: 2019-12-04 - Numac: 2019015380) Gearchiveerd op 9 juni 2021.
- ↑ Belga image/ 69176781
- ↑ https://www.belgaimage.be/downloadpicturepreview.pp?pictureid=91114749
| Voorganger: Guy Verhofstadt |
Partijvoorzitter van Open Vld 2009 – 2012 |
Opvolger: Gwendolyn Rutten |
| Voorganger: Vincent Van Quickenborne |
Minister van Pensioenen 2012 – 2014 |
Opvolger: Daniel Bacquelaine |
| Voorganger: Vincent Van Quickenborne |
Vicepremier voor Open Vld 2012 – 2020 |
Opvolger: Vincent Van Quickenborne |
| Voorganger: Jean-Pascal Labille |
Minister van Ontwikkelingssamenwerking 2014 – 2020 |
Opvolger: Meryame Kitir |
| Voorganger: Jean-Pascal Labille |
Minister van Digitale Agenda, Telecommunicatie en Post 2014 – 2018 |
Opvolger: Philippe De Backer |
| Voorganger: Johan Van Overtveldt |
Minister van Financiën 2018 – 2020 |
Opvolger: Vincent Van Peteghem |
| Voorganger: Sophie Wilmès |
Premier van België 2020 – heden |
.svg){kind=small}
· 
· 
