obscuro - Victionarium Jump to content

obscuro

E Victionario

Latine

obscūrō

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /obˈskuːroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·rō — morphologica: obscur-o

Notatio

[+/-]
← Latine: obscūrus

Verbum transitivum

[+/-]

obscūr|ō, -āre, -ātum [1][2][3][4]

  1. Obscurum reddere, tenebras afferre, noctem offundere

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
obscūr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. obscūrō obscūrem   obscūrābam obscūrārem obscūrābō  
II. sing. obscūrās obscūrēs obscūrā! obscūrābās obscūrārēs obscūrābis obscūrātō!
III. sing. obscūrat obscūret   obscūrābat obscūrāret obscūrābit obscūrātō!
I. plur. obscūrāmus obscūrēmus   obscūrābāmus obscūrārēmus obscūrābimus  
II. plur. obscūrātis obscūrētis obscūrāte! obscūrābātis obscūrārētis obscūrābitis obscūrātōte!
III. plur. obscūrant obscūrent   obscūrābant obscūrārent obscūrābunt obscūrantō!
Thema Vox passiva
obscūr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. obscūror obscūrer   obscūrābar obscūrārer obscūrābor  
II. sing. obscūrāris obscūrēris obscūrāre! obscūrābāris obscūrārēris obscūrāberis obscūrātor!
III. sing. obscūrātur obscūrētur   obscūrābātur obscūrārētur obscūrābitur obscūrātor!
I. plur. obscūrāmur obscūrēmur   obscūrābāmur obscūrārēmur obscūrābimur  
II. plur. obscūrāminī obscūrēminī obscūrāminī! obscūrābāminī obscūrārēminī obscūrābiminī —
III. plur. obscūrantur obscūrentur   obscūrābantur obscūrārentur obscūrābuntur obscūrantor!
Thema Vox activa
obscūrāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. obscūrāvī obscūrāverim obscūrāveram obscūrāvissem obscūrāverō
II. sing. obscūrāvistī obscūrāveris obscūrāverās obscūrāvissēs obscūrāveris
III. sing. obscūrāvit obscūrāverit obscūrāverat obscūrāvisset obscūrāverit
I. plur. obscūrāvimus obscūrāverimus obscūrāverāmus obscūrāvissēmus obscūrāverimus
II. plur. obscūrāvistis obscūrāveritis obscūrāverātis obscūrāvissētis obscūrāveritis
III. plur. obscūrāvērunt obscūrāverint obscūrāverant obscūrāvissent obscūrāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		obscūrāre obscūrāvisse obscūrātūrum,
-am, -um esse 		obscūrāns   obscūrātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		obscūrārī obscūrātum,
-am, -um esse 		obscūrātum īrī   obscūrātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
obscūrandī obscūrandus, -a, -um obscūrātum obscūrātū

Dictiones collatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Obscurum reddere, tenebras afferre, noctem offunderedilatare ▼
Obscurum reddere, tenebras afferre, noctem offunderecollabi ▲

Discretiva

obscuro dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
obscūrō casus dativus singularis · genus masculinum adiectivi obscūrus
obscūrō casus ablativus singularis · genus masculinum adiectivi obscūrus
obscūrō casus dativus singularis · genus neutrum adiectivi obscūrus
obscūrō casus ablativus singularis · genus neutrum adiectivi obscūrus
obscūrō casus dativus singularis substantivi obscūrum
obscūrō casus ablativus singularis substantivi obscūrum

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /obˈskuːroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·rō — morphologica: obscur-o

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43		Lucius Annaeus Seneca
–3…+65		 Valerius Maximus
fl.c.30 		Hildegardis Bingensis
1098-1179 		Franciscus Petrarca
1304-1374 		Demetrius Cantemir
1674-1723
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

  • Sin autem partem turpitudinis, partem honestatis habebit, benivolentiam captare oportebit, ut in genus honestum causa translata videatur. Cum autem erit honestum causae genus, vel praeteriri principium poterit vel, si commodum fuerit, aut a narratione incipiemus aut a lege aut ab aliqua firmissima ratione nostrae dictionis; sin uti principio placebit, benivolentiae partibus utendum est, ut id, quod est, augeatur. In  obscuro  causae genere per principium dociles auditores efficere oportebit. —De inventione Ciceronis [5][6]

class.

  • Adice nunc ignes, non tantum manufactos et certos, sed opertos terris, quorum aliqui eruperunt, innumerabiles in  obscuro  et condito flagrant semper. Hae tot partes eius fertiles rerum habent quiddam teporis, quoniam quidem sterile frigus est, calor gignit. Media ergo pars aeris ab his summota in frigore suo manet; natura enim aeris gelida est. —Naturales quaestiones Senecae [7][6]

saec. I.  (27/35 p.C.n.)

  • Age, Darei quantus ardor animi! qui, cum sordida et crudeli magorum tyrannide Persas liberaret unumque ex his  obscuro  loco abiectum corporis pondere urgueret, praeclari operis socio plagam ei inferre dubitanti, ne, dum magum petit, ipsum vulneraret, ‘tu vero’ inquit ‘nihil est quod respectu mei timidius gladio utaris: vel per utrumque illum agas licet, dum hic quam celerrime pereat’. —Factorum et dictorum memorabilium Valerii Maximi [8][6]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Altera vero imago triceps apparebat, ita ut in naturali loco capitis, et in utroque humero suo caput appareret, medio tamen alia duo aliquantulum supereminente. Sed et ipsum medium et quod a dextris eius erat, tanto fulgore radiabant, ut claritas ipsorum visum meum reverberaret. Ita quod utrum virilem an muliebrem formam haberent, perfecte considerare non valerem, illo autem quod a sinistris apparebat aliquantulum  obscuro , et muliebri consuetudine, candido velamine velato. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [9][6]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354–1367 p.C.n.)

  • Dolor: Lumen oculis non video.
Ratio: Disce vel in tenebris gaudere. An tibi Antipatri philosophi responsum excidit, lascivium fortasse sed proprium, cuius cecitatem cum amice muliercule deplorarent, iocans: “Nulla ne, inquit, vobis videtur voluptas esse nocturna?”. Facete ille quidem breviterque: multa enim sunt et in  obscuro  gaudia, sicut et in luce dolor multus. Ego autem tibi honesti solius hortator sum. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [10][6]

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

  • Duca, Graecus,  obscuro  quidem genere ortus, sed qui virtute sua non solum honores in Moldavia summos, verum etiam coniugem principis Eustratii Dabizae filiam promeruerat. At cum post sextum principatus sui mensem deponeretur,
Elias III secundo a Turcis Moldaviae princeps dictus fuit: qui primus extitit, quem post depositionem Turcae iterum principatui reddiderint: id quod postea saepius ab iis factum fuisse observatum est. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir [11][6]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 438 — “OBSCŪRO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (obscurus)”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 614 — “obscūro, āvi, ātum, 1. v. a. [obscurus]”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — obscūro, āvī, ātum, āre (obscurus) (tom. 2, p. 1262)
  4. ↑ 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — obscuro
  5. ↑ 5.0 5.1 Marcus Tullius Cicero - De inventione. (The Latin Library): Liber primus. XVI. [21] — obscuro
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 6.5 6.6 Vicicitatio: obscuro.
  7. ↑ 7.0 7.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 2. 10, versus 4 — obscuro
  8. ↑ 8.0 8.1 Valerius Maximus – Factorum et dictorum memorabilium libri novem. (Bibliotheca Augustana): Liber III. Capitulum II : De fortitudine. [Exemplum externum 2] — obscuro
  9. ↑ 9.0 9.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber tertius. Visio nona — obscuro
  10. ↑ 10.0 10.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 96: [De cecitate] — obscuro
  11. ↑ 11.0 11.1 Demetrius Cantemir – Descriptio Moldaviae. (Universitas Turicensis): Secunda pars – Politica. Caput II – De electione principum Moldaviae — obscuro
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=obscuro&oldid=226020"