elegancia

Galego

• Etimoloxía: do latín elegantĭa.

• Pronuncia: /ɛleˈɣanθja̝/ (AFI)

Substantivo feminino

elegancia (sg: elegancia; pl: elegancias)

1. Cualidade do belo no preciso momento, dise tanto do vestir como do falar ou calar.

Antónimos

• inelegancia

Traducións

• Alemán: Eleganz ^(de)
• Castelán: elegancia ^(es)
• Catalán: elegáncia ^(ca)
• Francés: élégance ^(fr)
• Inglés: elegance ^(en)
• Italiano: eleganza ^(it)
• Portugués: elegância ^(pt)
• Vasco: dotoretasun ^(eu), dotorezia ^(eu), liraintasun ^(eu), lerdentasun ^(eu), txairotasun ^(eu)