Lingua twi - Wikipedia, a enciclopedia libre Saltar ao contido

Lingua twi

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Twi
Asante Twi
Falado en: Ghana
Rexións: Rexión Ashanti
Total de falantes: 9 millóns (2015)[1][2]
Familia: Níxer-congo
 Atlántico-congolesa
  Kwa
   Potou-tano
    Tano
     Tano central
      Akan
       Twi
Status oficial
Lingua oficial de: Ghana Ghana (Rexión Ashanti)
Códigos de lingua
ISO 639-1: tw
ISO 639-2: twi
ISO 639-3: twi
Mapa
Status

O twi está clasificado como "en estado seguro" polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[3]

O twi[4] ou asante twi, é unha lingua falada por 6-9 millóns de persoas do pobo ashanti como primeira e segunda lingua.[5][6] O twi (ou asante twi) é un nome común para un dos tres antigos dialectos literarios da lingua akan, xunto co asante (ashanti) e o akuapem, que son mutuamente intelixibles. Hai arredor de 9 millóns de falantes twi, a maioría dos cales vive na Rexión Ashanti. O twi akuapem foi o primeiro dialecto akán en ser empregado para as traducións da Biblia, polo que se converteu na variedade de prestixio.[7]

Raphael falando twi.
  1. Universidade de Michigan (ed.). "Asante » Asante Twi (Less Commonly Taught Languages)". University of Míchigan College of Literature, Science, and the Arts. Arquivado dende o orixinal o 15 de maio de 2016. Consultado o 07 de abril de 2017. 
  2. ofm-tv.com (ed.). "Asante – Asante Twi". Arquivado dende o orixinal o 30 de abril de 2017. Consultado o 07 de abril de 2017. 
  3. Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 
  4. "Entrada twi en Digalego". Arquivado dende o orixinal o 07 de abril de 2017. Consultado o 07 de abril de 2017. 
  5. Jane Garry, Carl R. Galvez Rubino, "Facts about the World's Languages: An Encyclopedia of the World's Major Languages, Past and Present", H.W. Wilson, USA, 2001, page 8
  6. "Asante » Asante Twi". ofm-tv.com. Arquivado dende o orixinal o 30 de abril de 2017. Consultado o 07 de abril de 2017. 
  7. Ager, Simon. "Omniglot". Consultado o 11 de xaneiro de 2015. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]