تافتن

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /تافتَن/

مصدر لازم

تافتن

1. برافروختن، روشن شدن.
2. گرم گردیدن.

مصدر متعدی

1. پیچیدن، تاب دادن.
2. سرپیچی کردن.
3. درخشیدن.
4. تاب آوردن.
5. گراییدن، روی آوردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین