Kongreso trans la ferkurteno

Kongreso trans la ferkurteno

(Suso Moinhos)

Antaŭ sia veno

ŝi tenere pakis ĉiun vivojaron en la sekvan,

glazuris la noktojn,

vernisis la eĝojn de soleco,

kaj ĉion provis farsigi al si.

Longe vicis por la vizo,

ŝparis eĉ la propran spiron

kaj vojaĝis.

Nun ŝi sidas surplanke en la kongresejo

kiel postvivinto de cunamo,

vestiblomare.

Diskrura, kun perditaj okuloj

damaĝitaj de la sal-aero

kaj la sunobrulo.

En riverenco ŝi reflektiĝas

sur tri rusaj pupoj malmuntitaj.

Vidu, vidu, kaj poste, aĉetu.