eo - Wikeriadur Mont d’an endalc’had

eo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh


Indezeuropeg
Henamzer uhel
Kentkeltiek h.a.
Henamzer
Predeneg h.a.
Krennamzer uhel
Henvrezhoneg h.a.
Krennamzer izel
Krennvrezhoneg h.a.
Amzerioù modern
Brezhoneg h.a.

Yezhoù all
*h₁es-(en)
*h₁ésti
*esti > *essi
*ita esti
*est > *ess ?
*esti ita, *estí-io


*ē ?

ois, oes

isio, iso

eus
eu
a so

eus
eo
a zo

eus
ew
Kerneveureg
iss, is
*ois > oes
oi > iu
issi, isid, issid, isit, issit

ys

yssit
's ('s-gwir; s-ef)
oes
yw
yssydd
Kembraeg



esi
Galianeg
is, iss is [iwerz.] Gouezeleg
est est [gall.] Romaneg
*isti ist [alam.] Germaneg
ἐστί, ἐστίν (esti, estin) Gresianeg
*(j)estĭ ѥстъ (jestŭ) jest [kro.] Slaveg
hast / ast Iraneg
asti Sanskriteg

Furm verb

eo /ɛw/

  1. Furm displeget ar verb bezañ en trede gour unan eus an amzer-vremañ.
  2. stumm nac'h eo:
    • n'eo ket : Bras eo Yann. N'eo ket bras Yann.
    • n'int ket: Fur eo Yann ha Soaz. N'int ket fur.
  3. gant an derez uhelañ
  4. ger respont (a-wechoù eo, geo; ha geus)
  5. dirak ur verb displeget:
  6. gant un anaforenn
  7. Lavaret div wech:
    • Marteze eo te eo, Job ? — (PIPI 1908, p. 58.)
    • N'eo ket hemañ eo! — (PIPI 1908, p. 59.)

Gwelet ivez

Troidigezhioù


Latin

Furm verb

eo /eo/

  1. Furm kentañ gour unan amzer-vremañ ar verb ire.
    • Eo rus. Mont a ran war ar maez.

Verboù deveret

Troidigezhioù